شهرها انگشترند و (قم) نگین
قم، هماره حجت روى زمین
تربت قم، قبله عشق و وفاست
شهر علم و شهر ایمان و صفاست
مرقد (معصومه) چشم شهر ما
مهر او جان هاى ما را كهربا
دخترى از اهل بیت آفتاب
وارث دُرّ حیا، گنج حجاب
در حریمش مرغ دل پر مى زند
هر گرفتار آمده در مى زند
هر دلى این جاست مجذوب حرم
جان، اسیر رشته جود و كرم
این حرم باشد ملائك را مطاف
زائران را ارمغان، عشق و عفاف
دیده پاكان به قبرش دوخته
عصمت و پاكى از آن آموخته
(حوزه قم) هاله اى بر گرد آن
فقه و احكام خدا را مرزبان
قم همیشه رفته راه مستقیم
بوده در مهد هدایت ها مقیم
قم نمى بیند مگر خواب قیام
تیغ قم بیگانه باشد از نیام
شهر خون، شهر شرف، شهر جهاد
شهر فقه و حوزه، علم و اجتهاد
هر كجا را هر چه سیرت داده اند
اهل قم را هم بصیرت داده اند
نقطه قاف قیامند اهل قم
برق تیغ بى نیامند اهل قم
اهل قم، از اول ولایت داشتند
در دل و در دیده (آیت) داشتند
سر نمى سودند، جز بر پاى دین
دل نمى دادند الّا بر یقین
دین، مطیع امر مولا بودن است
راه را با رهنما پیمودن است
دختر (موسى بن جعفر) را درود
كز عنایاتش تراوید این سرود

شاعر : جواد محدثی