شعر تولد امام حسن مجتبی ع

اين چه شور است عزيزان كه بهر انجمن است
شـاد و خـرم دل يـــاران و بـدور از مــحــن اسـت
هــر طـرف مـيـگـذرم بـانـگ طـرب مـيـشــنـــوم
زانـكـه مـيـلاد حـسـن نـور دل بـوالـحـسـن اسـت

دخـتــر خـتــم رســولان پـــســـري آورده اســـت
كـه جـمـالـش حـسـن و نـام نـكـويش حسن است
ســروي آزاد عــيـــان گـشـتـه كــه از خـرميـش
جـلـوه ي بـاغ بـهـشـت است و صفاي چمن است
شـهــر يـثـرب شـده فـرخـنـده ز مـيــلاد حــســن
وز تـجـلـي رخ او بـر مـه و خور طعنه زن است
تـهـنــيـت گــوي مــلائــك بــزمــيــن آمـــده انـد
كه فضا خوش نفس از مشگ و عبير ختن است
شـيــعــيــان شــاد و فـرحـنـاك ز مـولـود حسن
شادمان خاطـر سرگشته ي هر مرد و زن است
صـبــر ايــوب فــرامـوش شــد از خــاطــره هــا
ديـده ي خـلـق جـهـان خـيره به صبر حسن است
پـســر فــاطــمـه از مــهــر بــه يــاران نـظــري
ديـده هـا سـوي تـو اي دلـبـر شيرين سخن است
تـو «حـياـتي» چه غـم از وحشت محشـر داري
كـه حـسـن روز جـزا دافـــع رنـج و مـحـن اسـت