امام ما یا مهدی ، تویی مولا یا مهدی
بگو پس کی میایی ، گل زهرا یا مهدی
شب نیمه ی شعبان ، گرفتم با تو اِحیا
گدایت را دعا کن ، تو ای مهدی زهرا
دعا کن یابن الزهرا ، منی که غرق دردم
دگر پیشت ز عصیان ، سر افکنده نگردم
منم مُحرم به عشقت ، تو هستی بیت و میقات
دعا کن یابن الزهرا ، شوم اهل مناجات
شدم ننگ شریعت ، نبودم زینت دین
دعا کن یابن الزهرا ، نگردم بد تر از این
دعا کن ای شمیمِ ، غمت در شامه ی من
نماز اوّل وقت ، شود برنامه ی من
سُلوک بنده را پُر ، سعادت کن سعادت
نصیب عبد عاصی ، شهادت کن شهادت
از اعمال بد ِ من ، شده محزون دل تو
به هر عُصیان یا مهدی ، نمودم خون ، دل ِ تو
همیشه در همه جا ، اُمید من تو بودی
بدی کردم ولی تو ، خطا پوشی نمودی
بُوَد صد همچو یوسف ، اسیر چاه عشقت
بیا و کن مرا هم ، فدای راه عشقت
به صحرای ولای ِ ، تو آواره شَوَم من
نگاهت را مگردان ، که بیچاره شَوَم من
تو نور هل اتایی ، تو مصباحُ الهُدایی
تو را حقّ ابالفضل ، مرا کن کربلایی
مرا کن کربلایی ، به دستان بریده
به حقّ آن برادر ، که شد قدّش خمیده
عمویت غرق خون و ، حسین اشکش روان بود
چه آتش زین مصیبت ، به قلب کودکان بود
به خیمه سوز و آه و ، نوای آب آب است
علی با کام تشنه ، به دامان رباب است
در این گرمای سوزان ، لب اصغر بسوزد
عمو غرقه به خون ، دل مادر بسوزد

شاعر : حاج امیر عباسی