ما همه عبدِ تو یا جوادیم         نشسته پشتِ باب المرادیم
 سائلیِ درِ  تو به خدا عزّته      بهشت ما نوکرا روضه و هیئته
بی تو بودن برا ما بد تر از ذلّته
ذکر تو بر لب زمزمه             دلبر و دلدار همه        اَدرکنا یبن فاطمه(س)
یا مولا یا اِبن الرّضا...
******
شد آقا از غم بر پا         بین حجره محشر کبری
شده همه دو سرا  شیون زمزمه       به یاد تو شد خراب حال و روز همه
  برای تو گریه کرد مادرت فاطمه
شنیدم ای شمسِ هُدا         امّ الفضل از ظلم و جفا       میخندید بر اشک شما
واویلا یا اِبن الرضا...
******
وای از دردِ بدونِ حَدِّت             زنده شد باز روضه ی جَدِّت
ای که زدی دست و پا بین حجره آقا       بیا کنیم گریه بر سبطِ خیر النسا(س)
که غرق خون بود تنش بی کفن به صحرا
گودال و تیغ و نیزه ها            زینب و اشک بچّه ها             آتیش و دود و خیمه ها
ثارا.. مولا یا حسین...

شاعر : حاج امیر عباسی