ای جواد ای گل گلزار رسول
ای جگر گوشه ی زهرای بتول
ای گل پر پر بستان ولا
ای تو خونین جگر از زهر جفا
یاد روی تو چراغ دل ماست
مهر روی تو عجین با گل ماست
ای بر مهد تو شب تا به سحر
اشک می ریخت برای تو پدر
سوخت از آتش این غم پدرت
که زند زهر شرر بر جیگرت
یاد آن کوچه نرفت از سر تو
که چه آمد به سر مادر تو
گر شکایت ز عدو می کردی
به غم فاطمه رو می کردی
دشمن خانگی ات یار نبود
همدل و همدم و غم خوار نبود
تا که از سوز دل و داغ جگر
عاقبت شد گل عمرت پر پر
(طوسی ام) چشم به دست کرمت
مانده ام در غم طوف حرمت
------------------------------------------