(به سبک پوشیده رخت سیه)
برادر برای تو مهمان رسیده         مثلِ مادرمان قدَّم شد خمیده
ای یادگار مادرم حسین جان      مهربان،یار بی سرم حسین جان
واویلا واویلا واویلا آه و واویلا...
چهل روز است ای دلبر،داغ تو دیدم        در همه جا طعنه از دشمن شنیدم
شهر شام و ازدحام ای حسین جان       من کجا و بزم عام ای حسین جان
واویلا واویلا واویلا آه و واویلا...
از ماتَمَت یا حسین خونجگر هستم    با شمر و با حرمله همسفر گشتم
خاطرات غمت سوز دلم بود                دیدن قاتل تو قاتلم بود
واویلا واویلا واویلا آه و واویلا...
بعد از ابوفاضل ای یارِ شهیدم      پرچمِ نهضت را بر دوشم کشیدم
با خطبه ای حیدری از دل و جان             رسوا کردم یزید و یزیدیان
واویلا واویلا واویلا آه و واویلا...
بعد از تو شد کارم با حال پریشان     نگهداری از بیمار و از یتیمان
پیر عشقت شدم الحمدلله            جانم به قربان تو ابا عبدالله
واویلا واویلا واویلا آه و واویلا...
گفتی التماسِ دُعا ای همدردم    در نماز نشسته دُعایت کردم
تو هم دعا کن ای ماه منیرم       دیگر از داغ جانسوزت بمیرم
واویلا واویلا واویلا آه و واویلا...
اگر نا مَحرَم نبود ای حَق نهادم     جسم نیلی ام را نشانت می دادم
در دلم شعله زد آه مدینه         زنده شد ماتم ماه مدینه  
واویلا واویلا واویلا آه و واویلا...
مثل آتش از کینه شعله ور بودند       اینها از مغیره هم ظالم تر بودند
هر جا ای دلبرم قدم به قدم                میشدم سپر بلای حرم
واویلا واویلا واویلا آه و واویلا...
دردِ روح و پیکرِ من بی کرانه     پاسخ هر یا حسین بود تازیانه
درد تن مادر را کردم احساس     خالی بود آنجا جای تو و عباس
واویلا واویلا واویلا آه و واویلا...

شاعر : حاج امیر عباسی