الهى! عاشقى شب زنده دارم

چو مشتاقان زعشقت بيقرارم

زكوى خويش نوميدم مگردان

كه جز كوى تو اميدى ندارم

الهى! در دلم نورى بيفروز

كه باشد مونس شب هاى تارم

زلطفت جز گل اميدوارى

نرويد از دل اميدوارم

الهى! بنده اى برگشته احوال *

گدايى روسياه و شرمسارم

تهيدست و اسير و دردمندم

سيه روز و پريشان روزگارم

الهى! گر بخوانى ور برانى

تويى مولا و صاحب اختيارم

از آن ترسم به رسوايى كشد كار

مبادا پرده بردارى زكارم

الهى!اشك عذر ازديده جارى است

ترحم كن به چشم اشكبارم

نظر بر حال زارم كن كه جز تو

ندارد كس خبر از حال زارم

الهى! عزّت و خوارى است از تو

مگردان پيش چشم خلق خوارم

الهى! گر كند غم بر دلم روى

تويى در خلوتِ دل غمگسارم

يقين دارم كزين گرداب هايل

رهاند رحمت پروردگارم

الهى! ناتوانم كو توانى؟

كه شكر لطف و احسانت گزارم

بيانى كو كه الطافت ستايم

زبانى كو كه انعامت شمارم

الهى! تا نسيم رحمت تست

زغم بر چهره ننشيند غبارم

مگر عفو تو گرداند مرا پاك

كه سر از شرمسارى برنيارم

«رسا» بر شاعرانم فخر اين بس

كه مدّاح شه والاتبارم

(دكتر قاسم رسا)