بالاتر از این هاست لوایی که تو داری
 خورشید دمیده ز عبایی که تو داری
 از بنده نوازی و عطایی که تو داری
 آقای جهان است گدایی که تو داری
 ما خاک بخیلیم و شما ابر سخایی
 محبوب شده از کرمت شغل گدایی
چون جامه که بر قامت زیبا بنشیند
مهر تو به دل های مصفا بنشیند
هر کس به دلش مهر تو آقا بنشیند
مهرش به دل حضرت زهرا بنشیند
 لطف خود زهراست که ما اهل یقینیم
 آن روز دعا کرده که امروز چنینیم
تو آینه داری و کلام تو گهر بار
 در وصف تو ماندند...چه گفتار و چه اشعار
 حقا که زلالی و نجیبی و نسب دار
 بر شیر ندارد اثری زوزه ی کفتار
 در عالم از این نکته هزاران اثر افتاد
«با آل علی هر که در افتاد ور افتاد»
بیراهه نرفتیم اگر هادی ما اوست
 ذکر ولی الله همان جلوه ی یا هوست
 چون شیشه ی عطری که به یک واسطه خوشبوست
 در چنته ی ما نیست به جز مرحمت دوست
 "العبدُ و ما فی یده کان لمولاه"
 از برکت خورشید کند جلوه گری ماه
تو هادی مایی و جهان بی تو سراب است
 اوصاف تو در آیه ی تطهیر کتاب است
 تو عشق مدامی و دمت مستی ناب است
 جای ولی الله کجا بزم شراب است؟!
 یک آیه بخوان آتش کفرش به یم افتد
 یک شعر بگو کاخ و سرایش به هم افتد
گفتند شراب و دلت ای ماه کجا رفت
 از مجلس بغداد سوی شام بلا رفت
 لب پاره شد و ناله ی زینب به هوا رفت
 خون از لب شه، روح ز جان اُسرا رفت
 شد مجلس اغیار همان بزم خرابه
 وقتی که سر افتاد به دامان ربابه

شاعر : سید علی رکن الدین