گل پرپر روی زمینی ابوفاضل        همه هست ام بنینی ابوفاضل
ای علمدار سپاهم       ای همه پشت و پناهم
من تو را محو نگاهم   خیز و از جا کن نگاهم
*****
من به قربان ادب تو ابوفاضل   می چکد اشکم به لب تو ابوفاضل
چشم مستت را ببوسم   هر دو دستت را ببوسم
بر زمین افتاده هستت       همه هستت را ببوسم
*****
به فدای قطره اشکت ابوفاضل       به فدای گریه مشکت ابوفاضل
مکنی از من کناره    خیمه ها را کن نظاره
به گمانم مرده دیگر      اصغرم در گاهواره
*****
دیدنی باشد علم تو ابوفاضل      دست از پیکر قلم تو ابوفاضل
غربتم را می پسندند   بی تو بر اشکم بخندند
مشو راضی ای یل من   دست زینب را ببندند
*****
آفتاب من روی بام است ابوفاضل   کار من بعد از تو تمام است ابوفاضل
دل من در پیچ وتاب است   صحبت از شام خراب است
ای هـمـه امــیـد زیـنب    صحبت از بزم شراب است
 

شاعر : سید محسن حسینی