ای سکوتت ملجـأ فریادهــا          غربتت کی می رود از یادها
بارش باران ز الطـاف شمــا           تحت امرت ابرهـا و بادهـا
فرش راهت بالهای جبرییـل          خاک پایت تربت سجـادهـا
لا فتی الا حسن آید به گوش         در مصـاف ناقـه ی بیدادهـا
مرتضی پا تا سری جانم حسن
تـو غریب مـادری جانم حسن
بعـد مـادر کوه غم ها مـال تو          مصحف زهـــرا قلم ها مـال تو
من گدا را محضـرت مـی آورم          بعد از آن دیگر کرم ها مـال تو
در خیالم صد حرم داری حسن         کاش می شد این حرم ها مال تو
هیأتی بـا نـام تـو کـردم بنـا         ایـن کتیبه ایـن علم ها مال تو
این گدا را می خری جانم حسن
تو غـریب مـادری جانـم حسن
تشت را بنگـر جگـرها را ببیـن           از غـم کوچـه اثــرها را ببین
زینبم بایـد دگـر عـادت کنـی          این جگرهـا هیچ،سرها را ببیـن
مـادر و بـابـا ، پیمبـر آمدنــد           دستهـای بـر کمـرهـا را ببیـن
از غم تو جان به لبهامـان رسید         جـان زهـرا محتضــرها را ببین
تو شفیع محشری جانم حسن
تـو غریب مـادری جانم حسن
در مدینـه بانگ تکبیـر آمـــده         بـر سـر تابوتتـان تیـر آمـده
تیر و تابوت و کفن ، جسم شمـا         باز هم داغـی نفس گیـر آمـده
جسم پر نور شمـا کنـج بقیـع          سوره ی غربت به تفسیر آمده
مـن دخیلم را کجا می بندمش         دربهـایی که به زنجیــر آمـده
از همـه بالاتـری جانـم حسن
تـو غریب مـادری جانم حسن