ای ماه اختران زمین خط و خال تو

گردون قدش خمیده به پیش جلال تو

ای روشن از ضیاء تو هر صبح وشام ما

خورشید ذره ای به کنار هلال تو

خیل رسل که خود یم فضل و کرامتند

کم تر ز قطره اند به بحر خصال تو

گریم هماره من ز فراق تو ای شها

بلکه سحر شود شب تار وصال تو

از در مرا برانی و ردم کنی عجب

دور است از عنایت و لطف و کمال تو

گرچه گناه حاصل عمرم شده ولی

دارم امید دیدن ماه جمال تو

تو غصه دار کرببلا و مدینه ای

بر قلب ماست غصه ودرد و ملال تو

تو انتقام مادر خواهی گرفت و بعد

حیدر به سینه ات بگذارد مدال تو

ایام می رود به غم و غصه سر شود

شب ها و روزها وهمه ماه و سال تو

حسن جواهری