«مرگ در کامم عمو جان از عسل شیرین تر است»
این پسر در عرصه ایثار بر یاران سر است
آنکه سرداران عالم را امام و سرور است
قاسم لب تشنه آن سرباز کوچک آن شهید
قبله حاجات عشاق شکسته ساغر است
در کهنسالی شراب ناب گیرا تر شود
در شباب اما شراب آیا چنین سکر آور است
ای عمو جان مرگ باشد زندگی بعد از علی
من دلم لبریز از عشق علی اکبر است
عون در خون خفت و من از شور بختی زنده ام
من خجل از عمه ام بر سر هوای جعفر است
اذن می خواهم که اینک رو به میدان آورم
تیغ تیزم تشنه خون هزاران لشکر است
گفت نور دیده من اذن از مادر بگیر
گفت در راه تو مرگم آرزوی مادر است
مادرم خود بر کمر اینک مرا شمشیر بست
مرگ را من راغب اما مادرم راغبتر است
نور چشمانم بگو از مرگ قاسم در جواب
گفت در کامم عمو جان از عسل شیرین تر است
رفت میدان جانفشانی کرد در راه حسین
شیعیان بی شمارش را شفیع محشر است
آنچنان می آخت در میدان جوانمردانه تیغ
کاز عجب گفتند قاسم نیست این خود حیدر است
آنچنان می تاخت در آن عرصه با تدبیر اسب
کاز فلک آمد ندا این مجتبای دیگر است
آنچنان شمشیر می زد در حمایت از حسین
کاین پسر درمعرکه گوئی خدا را خنجر است
آنچنان سر می برید از خصم فرزند حسن
کاین جوان در جنگجوئی گوئیا اسکندر است
یادگار مجتبی افتاد از زین بر زمین
خاندان عشق را نازم که قاسم پرور است
قاسم ای باب الحوایج قاسم ای ابن الحسن
در رثایت من غزلخوانم خدا خنیاگر است