نازم حسين را كه چو در خون خود تپيد
شيوا ترين حماسه عالم بيافريد
ديدي دقيق بايد و فكري دقيق تر
تا پي برد به نهضت آن خسرو رشيد
قامت چو زير بار زر و زور خم نكرد
در پيش عزم و همّت وي آسمان خميد
تا ننگرد مذلّت و خواري و ظلم و كفر
داغ جوان و مرگ برادر به ديده ديد
بربسته بود باب فضيلت به روي خلق
گر قتل او نمي شد اين باب را كليد
برگي بُوَد ز دفتر خونين كربلا
هر لاله و گلي كه به طرف چمن دميد
از دامن سپيد شريعت ز دود شست
با خون سرخ خويش، سيه كاري يزيد
يكسان رخ غلام و پسر بوسه داد و گفت
در دين ما سيه نكند فرق با سفيد
بُد تشنه عدالت و آزادي بشر
آن العطش كه از دل پر سوز مي كشيد
چونان كه گفت خواهر خود را اسير باش
آزاد تا جهان شود از قيد هر پليد
بانوي بانوان جهان، آنكه روزگار
بعد از علي خطابه سرايي چو وي نديد
لطف كلامش از " اَ مِنَ العدل" بين كه ساخت
.رسوا يزيد و پرده اهل ستم دريد
خوشبخت ملتي كه از نهضت بزرگ
گردد ز روزي معرفت و عقل مستفيد
"خوشدل" دريغ و درد كه ما بهره كم بريم.
.زين نهضت مقدس و زين مكتب مفيد

شاعر : خوشدل تهرانی