شاه دین را بود شور محشر
بر سر نعش شهزاده اکبر
ای شکیب دل آرام جانم
ای روان تن ناتوانم
ای جگر گوشه ی مهربانم
ای علی اکبر نوجوانم 2
ای به غرقه روح و روانم
تو همان حقیقت نشانی
شاهباز بلند آشیانی
از چه در خاک و در خون طپانی
ای علی اکبر نو جوانم 2
ای به خون غرقه روح و روانم
چهره ات یک فلک آفتاب است
طرّه ات یک جهان مشک نابست
ای دریغا که در خون خضابست
ای علی اکبر نوجوانم 2
ای به غرقه روح و روانم
ای پر از زخم کین این چه حال است
این حقیقت بود یا خیال است
یک تن و ای جراحت محالست
ای علی اکبر نوجوانم 2
ای به غرقه روح و روانم
حیف از طلعت ماه رخسار
حیف از آن قامت سرو رفتار
حیف از آن منطق شهد گفتار
ای علی اکبر نوجوانم 2
ای به غرقه روح و روانم
حیف از آن قدّ با اعتدالت
حیف از آن شاخ طوبی مثالت
دست کین تیشه زد بر نهالت
ای علی اکبر نوجوانم 2
ای به غرقه روح و روانم
حیف  از آن روی و موی نبوّت
 حیف از آن زور و بازو و قوّت
داد از این قوم دور از مروّت
 ای علی اکبرنوجوانم 2
ای به غرقه روح و روانم
ای عقیق لبت کهربائی
کی شود غنچه لب گشایی
عندلیبانه گوئی نوائی
ای علی اکبر نوجوانم 2
ای به غرقه روح و روانم
حیف از آت جسم نورانی تو
جان فدای خوش اندامی تو
وان قد و قامت نامی تو
ای علی اکبر نوجوانم 2
ای به غرقه روح و روانم
حیف از آن لاله ارغوانی
شد خزان در بهار جوانی
خاک غم بر سر زندگانی
ای علی اکبر نوجوانم 2
ای به غرقه روح و روانم
وای بر حال لیلای مجنون
گر ببیند تو را غرقه در خون
با دل زار او چون کنم چون
ای علی اکبر نوجوانم 2
ای به غرقه روح و روانم
روی دشت و هامون گذارد
یا سر نعش تو جان سپارد
طاقت این مصیبت ندارد
ای علی اکبر نوجوانم 2
ای به غرقه روح و روانم
آه اگر عمه ی مستمندت
بیند این زخم بی چون و چندت
تا قیامت بود دردمند
ای علی اکبر نوجوانم 2
ای به غرقه روح و روانم