این کیست کربلا را ، چون کوه طور کرده
زهرا مگر از  این دشت ، یا رب عبور کرده
بر روی ماه عباس ، این جلوة حسین است
 آری قمر ز خورشید ، خود کسب نور کرده
آراست چون که قامت  ، شد کربلا قیامت
برپا هزار محشر ،تا نفخ صور کرده
آسایش برادر چون بوده آرزویش
 آمال دشمنان را ، یکسر به گور کرده
برگرد خیمه عباس ، تا صبح می دهد پاس
 این ماه کربلا را ، دریای نور کرده
از اوج فکر انسان ، بنهاده پا فراتر
 در خلوت حسینی درک حضور کرده
جز خدمت برادر ، نبوده رأی عباس
 هر گه که در ضمیرش ، فکری خطور کرده
تا زنده عباس ، غارت نبود ممکن
 فقدان او عدو را ، این حد جسور کرده
دشمن پس از ابوالفضل در فکر غارت افتاد
 یارب چه با شهیدان ، سم ستور کرده
از رأس اطهر او ، پیدا بود که دشمن
 این سر جدا ز پیکر ، باخشم و زور کرده
پیوسته کعبة عشق ، با قلب ماست  نزدیک
 ما را حسان گناهان ، زین قبله رو کرده