ای گهر بحر کمـــــــــــــال علی        از تو عیان قدر و جلال عـلی
ای سُعَدا گــــــــــــــم شدۀ راه تو       ای شهدا غبطه خور جـــــاه تو
لنگر ایمــــــان و شرف پرچمَت        در جگر فاطمه نخــــــل غمت
پر تو حُسنت چـو در عـــالم فتاد        دست خدا بوسه بدســت تو داد
مادرت آن بانوی نـــیکو سرشت        قبلۀ دلهای زنــــــــــان بهشت
زاده تو را تـــــــــا که فدایت کند        پیشکش خـــــــون خدایت کند
دیده چو بر روی مَهت می گشود       بر لبش این زمزمه آهسته بود
کی ثمر قلب و دل و نــــور عین       جـــــــــان تو بادا بفدای حسین