چنـــــــان خوابید نمود از باده مَستَش         که داد از فــرط مَستی هر دو دستش
در آن مَستی که حال این چنین داشت         الهــــی عـــــــــــاشقم عاشق ترم کن
الهــــــــــی عــــــاشقم عاشق ترم کن         سرم را غرق خون، چون پیکرم کن
بـــــــــــــــــزن تیری به چشم نازنینم         کـــــه غیر از دوست چیزی را نبینم
اگـــــــر دستم ز دستم رفت غم نیست         ســرم را می دهم کز دست کم نیست
اگـــــــــــــر چه دست در پیکر ندارم         بجـــــــــز عشق حسین بر سر ندارم
اگــــــــــــــــر بار دگر بینم حسین را         دهم جـــــــــــــــان آرزو دیگر ندارم