مهر تو نور لطف خدا را بود شعاع
تاریک آن دلی که ز تو دارد انقطاع
غیر از حدیث عشق تو، کارام جان بود
از هر دری سخن برود آورد صداع
از انّما ولیکم الله شد عیان
شش دانگ عالم است تو را ملک بی نزاع
قرآن ناطق استی و نفس محمّدی
فرمان تو چو امر خدایی جهان مطاع
یا مرتضی که مرتبه ارتضا تو راست
داری هم از شهود و هم از غیب اطّلاع
ای آنکه پا به شانه طاها نهاده ای
با دست تو ، شکسته و بگشوده شد قلاع
یک ضربتت ز جلمه عبادات افضل است
نازم خلوص ضربت شصت تو در دفاع
غیر از نفاق و ننگ و عداوت به جا نماند
زآنانکه در سقیفه نمودند اجتماع
ز آن دم که علم، خانه نشین شد به دست جهل
هر لحظه مغرضانه حدیثی شد اختراع
آنان که از حریم ولایت جدا شدند
کردند با حقیقت قرآن دگر وداع
اسلام بی تو پیکر بی جان بود علی
قرآن بی تو را به کسی نیست انتفاع
در حشر چونکه بار عمل جستجو کنند
باشد مودّتت به خدا ، بهترین متاع
طبع حسان اگر که صفا بخش جان شده
بر آن فکنده شمس جمال تو یک شعاع

شاعر : حبیب الله چابچیان