آب نایاب و عطش تازه گلستانم سوخت رحمی آخر جگر تشنه طفلانم سوخت
سوختم سوختم از داغ عزیزان یا رب حسرت اکبر لیلا دل نالانم سوخت
از عطش می طپد این طفل چو ماهی بر خاک جرعه ای آب دهیداصغر عطشانم سوخت
شاخ طوبایم و بر ریشة من تیشه زدید آب مهریة زهرا و عطش جانم سوخت
- سه شنبه
- 30
- مهر
- 1392
- ساعت
- 14:13
- نوشته شده توسط
- یحیی
ارسال دیدگاه