ببین می آید سوی میدان  کریمی از قوم کریمان  جوانی حیدر به قرآن
عموجان عموجان
فرزند همه عزت مومنین من هستم
لوای امیری حسین در دستم/ ز عشق تو مستم
عمو حسین جان حسین ثارالله ۳
فدای گریه کردن تو   شده با ظلم دشمن تو   زره اندازه ی تن تو
عزیزم عزیزم
واویلا عمویت از این غم به خود لرزیده
شده استخوانهای تو پاشیده/ که رنگت پریده
یادت می آید که بودی حساس       تبریک عزیزم رسد عطر یاس
شانه به شانه شدی با عباس
عمو حسین جان حسین ثارالله ۳
منی که محزون و غمینم   نشد قسمت ای نازنینم   شب دامادیت ببینم
عزیزم عزیزم
شرمندم اگر سخت گذشته به تو این چند سال
بدون پدر سخت گذشت در هر حال/ دگر رفتی از حال
برخیز که اینان پرت می دزدند      تیغ تو را بی خبر می دزدند
چشم هم گذاری سرت می دزدند
عمو حسین جان حسین ثارالله ۳

شاعر : رضا تاجیک