رفتی سبد سبد گل پرپر بیاوری
مرهم برای زخم كبوتر بیاوری
ردِّ  هزار چلچله را پر كشیده ای
تا از شب طلائیه سر در بیاوری
كنج كدام خاطره جا مانده غربتت
رفتی نشانی از غم مادر بیاوری
این قطعه خاك، بوی ملائك گرفته است
ای كاش هدیه، تربت سنگر بیاوری
می شد كه در مسیر رهایی شكوفه داد
بوی بهشت از دل معبر بیاوری
از پشت خاكریز، نه از پشت میز ها
شمعی به یاد غربت حیدر بیاوری
زخمی ترین نشانۀ پرواز در تو بود
رفتی كه تا دو بال سبك تر بیاوری

شاعر : حسین عبدی