با دلی سوخته  ای ماه تمام
از روی بام دهم بر تو سلام
ای فدای دل بشکسته تو
مسلمم قاصد پر بسته تو
خواهشم را بشنو نور دوعین
جان زینب تو میا کوفه حسین
کوفه شهریست پر از درد حسین
کوفه را نیست یکی مرد حسین
کوفه یک شهر پر از نیرنگ است
میهمان داریشان با سنگ است
کوفه از خون به رخم رنگ زده
کوفه بر مسلم تو سنگ زده
سنگ ها کاش به مسلم بزنند
ولی یک سنگ به زینب نزنند
کوفه سیلی زدنش آیین است
دست کوفی به خدا سنگین است
کوفه بر کشتن تو می نازد
اسب ها بر بدنت می تازد
ترسم اینجا به بر خواهر تو
سر ببرند ز تن اطهر تو
ترسم از تیر غمت چاره شود
گلوی اصغر تو پاره شود
مرحم زخم دل اینجا نمک است
قسمت اهل و عیالت کتک است
لاله هایت همه پژمرده شوند
اهل بیتت همه افسرده شوند
چون گلت را به بر خار برند
زینبت را سر بازار برند