من ناز را در چشم شهلایت کشیدم
عیسي بن مریم را کنار جانمازت
‏مات نفس های مسیحایت کشیدم
ای یوسف دنیا دل یعقوبمان را
‏مجنون آن گیسوی لیلایت کشیدم
جبریل حتی در هوایت بی مجال است
‏بالاتر از هفت آسمان هایت کشیدم
تصویر سبز و کامل پیغمبری را
‏وقتی که می­کردم تماشایت کشیدم
آلاله­های سرخ آن هم سرخ یکدست
‏از گیسوانت تا کف بایت کشیدم
باید ضریح پهلویت بشكسته باشد
‏وقتی تو را مانند زهرایت کشیدم
‏از چه تمام نیزه­ها بر تو حریصند
‏از این که من خوش قدّ و بالایت کشیدم؟!
وقتی تو را شمشیرها دنبال کردند
بغضم شکست و ارباّ اربایت کشیدم
شاعر: علی اکبر لطیفیان