مران یکدم ساربان اشتر
ناقه زینب رفته اندر گل
بده ظالم مهلتی آخر
زان که من دارم عقده ها در دل
مرا ناقه تا که بنشینم
برسر نعش شاه مظلومان
مران ناقه زان که من دارم
از جفای شمر ناله و افغان
مران یکدم ساربان اشتر
ناقه زینب رفته اندر گل
بده ظالم مهلتی آخر
زان که من دارم عقده ها در دل
مران ناقه که گویم من
درد دل با این پیکر عریان
مران ناقه زان که من دارم
از جفای شمر ناله و افغان
بیا ای مرگ تا شوم راحت
زان به مرگ خود گشته ام مائل
مران یکدم ای ساربان اشتر
ناقه زینب رفته اندر گل
بده ظالم مهلتی آخر
زان که من دارم عقده ها در دل
بده مهلت تا بمانم من
در کنار این پیکر بی سر
از آن ترسم ساربان امشب
آید و برّد دستش از پیکر
ندارد چون طاقتی دیگر
مادرم زهرا باب من حیدر
در این صحرا ای شترداران
ماندم آسان و رفتم مشکل
مران یکدم ای ساربان اشتر
ناقه زینب رفته اندر گل
بده ظالم مهلتی آخر
زان که من دارم عقده ها در دل
شتربانان رحم بنمائید           
بردل لیلا برمن مضطر
که دارد او درد دل بسیار
برسر نعش نوجوان اکبر
چه سازم با مادر اکبر
می کند هر دم خاک غم به سر
بیا ای مرگ تا شوم راحت
چون ز مرگ خود گشته ام مائل
مران یکدم ای ساربان اشتر
ناقه زینب رفته اندر گل
بده ظالم مهلتی آخر
زان که من دارم عقده ها در دل