سینه ام از کینه خستند قلب بیمارم شکستند
مثل بابای غریبم دستهای من ببستند
آرزو هایم پریدند دشمنان از ره رسیدند
گر چه من بیمار بودم بستر از زیرم کشیدند
آرزوهایم پریدند خیمه را آتش کشیدند
خواهران کوچک من پا برهنه می دویدند
یادم آمد از رباب و شیرخواره اصغر او
حرمله تیر سه شعبه زد به زیر حنجر او
خصم می زد کودکان را ظالمانه وحشیانه
آن یکی با کعب نیزه این یکی با تازیانه
آن طرف جلاد مردی مشت او پر گوشواره
این طرف مردی شتابان روی دوشش گاهواره