از داغ دوری پسرش پیر بود و بس
از این فراق، گریه گلوگیر بود و بس
با اشک چشم آن چه ز لب، گوش می شنید
تسبیح و حمد و آیه و تکبیر بود و بس
آن یار و غمگسار که تا آخرین نَفَس
از او جدا نشد غل و زنجیر بود و بس
از آن همه شکنجه، فقط بر دل و جگر
دشنام ها به مادر او تیر بود و بس
شاعر : سید علی احمدی
- دوشنبه
- 27
- آبان
- 1392
- ساعت
- 13:11
- نوشته شده توسط
- یحیی
- شاعر:
-
سید علی احمدی
ارسال دیدگاه