تا زخم های کاری تو ناب می شود

در لاله زار چشم تو خون قاب می شود

چون یوسفی که از قمر عارض تو ماه

 در سایه سار طلعت تو خواب می شود

دیگر چه جای سرو شدن در حضور تو

آنجا که سرو پیش قدت آب می شود

باور کن از نجابت چشمان پاک تو

آئینه هم به روی تو بی تاب می شود

کوه از طنین نام رشیدت تناور است

عشق از زلال نام تو سیراب می شود

هر صبح از عمودی پیشانی تو باز

خورشید می تراود و خوناب می شود

آب از رفیع شانه تو آبرو گرفت

ور نه میان مذبله مرداب می شود

اثر شاعرآستان آل طه حسن بلبلی

http://hasanbolboli.blogfa.com/