آواره ی عشقیم و غم خانه نداریم
بلبل صفتیم و هوس لانه نداریم
آنقدر خمار گل خوشبوی حسینیم
کز شدت مستی غم میخانه نداریم
در عشق چنان سوخته بال و پرمان که
دیگر خبر از ناله ی پروانه نداریم
آنقدر ز خود بیخود و غرقابه ی عشقیم
کز فرط جنون کار به دیوانه نداریم
تا کشته ی تیغ سر ابروی حسینیم
ما میل به اعجاز مسیحانه نداریم
تا کرب و بلا قبله ی مردان خداجوست
دیگر هوس کعبه و بتخانه نداریم
قلاده به گردن بنمائیم که پستی
والاتر از این منصب شاهانه نداریم
بگذار به مجنونی ما جمله بخندند
ما واهمه از طعنه ی بیگانه نداریم

شاعر : مسعود مهربان