تا به لطف دوست نائل می شوی
بر در این خانه سائل می شوی
محفلی بهتر از این محفل کجاست
هم طبیب اینجاست هم دارالشفاست
هر که عاشق شد سبویش می دهند
هر که آید آبرویش می دهند
جان شده مست از می عشق و جنون
این دلم محرم شده با اشک و خون
آرزومند طواف کربلاست
گریه هایش از نوای کربلاست
جان من جانان من یعنی حسین
عشق من ایمان من یعنی حسین
عشق این گل ، گل به دل ها می دهد
برگ برگش بوی زهرا می دهد
از عنایات خدای عالمین
روز اول شد دلم بیت الحسین
حامی قرآن و دین و مکتبم
من غلام حلقه گوش زینبم
این حسین درکش ز هستی برتر است
یک رقیه دارد از گل بهتر است
جان فدای آن وجود اطهرش
بوسه زد زهرا به زیر حنجرش
کی از او فکر جدایی می کنم ؟
من از او دائم گدایی می کنم