تو همان مجنون ، که لیلا ماه تسلیم ات کند
ماه آید با خضوعی خاص، تعظیم ات کند
ای سرت بر نی، تن ات بر خاک، خون ات در هوا
قسمتت این شد که عشق اینگونه تقسیم ات کند
تو همان ظهر عطشناکی که نهر علقمه
با هزاران هلهله " عباس " تقدیم ات کند
آسمان دستی کشد بر زلف های خونی ات
بر سر نیزه چنان خورشید ترسیم ات کند
روز عاشورا، خدا می خواست چیزی رخ دهد
تا تو را با زخم هایت شاه ِ تقویم ات کند

شاعر : علی حکیمی