چقدر طرح ضریح تو ناب از آب درآمد!
چقدر پاک و روان مثل آب از آب درآمد!
میان این همه زائر که موج می زند اینجا
رخ ضریح تو چون آفتاب از آب درآمد...
اگرچه بی سرو پایم ولی به پای ضریحت
هر آنچه اشک فشاندم گلاب از آب درآمد...
چقدر معجزه داری؟!  مگر نبیِ خدایی؟
سوال ها ز من  اما جواب، از آب... درآمد
که جان کل جهان را خدا سپرد به دستش
همان دقیقه که دریا سراب از آب درآمد...
تویی حسین که زیباترین شعار خدایی
بنای کفر پس از تو خراب از آب درآمد
دوباره شعر نوشتم به شوق مصرع آخر
بگو ضریح، پسندِ رباب از آب درآمد...؟؟؟