وادی کرب و بلا مهبط انوار خداست
به سوی کعبه بود عالمیان را گر روی
کعبه را روی ارادت به سوی کرببلاست
کعبه بیت الله و این مطلع انوار حق است
‏بین که در این دو، تفاوت ز کجا تا به کجاست
بیمی از قتل نبودش که برون شد ز حرم
‏لیک هتک حرم محترم کعبه نخواست کرد
كرد در دشت بلا حج خود آن شاه تمام
‏تا تو آگاه شوی کعبۀ مقصود کجاست
‏هر عزایی رود از یاد پس از روزی چند
‏این عزایی ست که تا صبح قیامت بر پاست
‏بهر هر درد دوایی است به عالم مخصوص
‏به جز از تربت این شه که به هر درد دواست
برنگردد کسی از درگه او بی مقصود
هر که از حق طلبد هر چه در این قبه رواست