وقتی که بی قرار غمت رب العالم است
عبدی چو من به روضه توجان دهدکم است
من نوکر يكي دوشب تو نيَم حسين
هــر لحظه لحظه ی همه عمرم محرم است
دارم نیازها به درخانه ات ولی
گــریه برای تو به نیــازم مقـدم است
اشکی که میتراود از عمق وجود من
ولله جــاودانه تر از چاه زمزم است
اشکی که خالصانه بریزد برای تو
احیا کننده ی دم عیسی بن مریم است
آنجا که روضه ی تو بود جنت من است
جنت برای من تو نباشی جهنم است

شاعر : مهدی ماهوش