ذره ذره دل من آب شده، بی تابم
من به یاد حرم کرببلا می خوابم
در همین خواب پر از داغ خودم ای آقا
من دلم را به ضریح حرمت می سابم
تا دم صبح به عشق حرمت بیدارم
فخرم این شد که تویی عشق من ای اربابم
در کف نیمه شب صحن ابالفضلم من
یک شبی از کرمت ای گل من دریابم
کربلا قتلگه عشق نبی جان ولی است
کربلا تاج سر پاک حسین بن علی است
 تشنه ی یک نگه کرببلا می مانم
تا ابد از حرم کرببلا می خوانم
این سگ روسیه ات را به غلامی بپذیر
من غلام پسر فاطمه ام می دانم
خیمه ی مشکی تو هیئتمان است بیا
بر در درگه این خیمه ببین دربانم
جان و سر می دهم و لطمه زنم از غم تو
بخدا اذن دهی در ره تو سلمانم
تو حسینی و خدا مدح تو آغاز نمود
در درگاه خودش را به دمت باز نمود

شاعر : جعفر ابوالفتحی