دلم همينكه مرا سوي موي يار كشيد
سر ِ مرا سر ِ عاشق شدن به دار كشيد
خودم نيامده ام محضرش ، خودش آورد
مرا به پيش ِ خودش جذبه ي نگار كشيد
مني كه آه نگفتم براي هيچ كسي
همينكه نام تو آمد دلم هوار كشيد
حلال كن كه اسير ِ نگاهِ تو نشدم
گُنَه برايِ دلم نقشه يِ فرار كشيد
درونِ آتش ِ دوزخ نسوزد آن نوكر
كه رويِ سينه ز داغ ِ تو يادگار كشيد
درود بر پدرم از همان طُفوليَتَم
براي روضه ات از من هميشه كار كشيد
براي آنكه منم عاقبت بخير شوم
مرا به دست تو داد و خودش كنار كشيد
فراق ِ كرب و بلايت خودش مرا كُشته
به رويِ كشته نبايد كه ذوالفقار كشيد
خدا كُنَد كه منم اربعين حرم باشم
چقَدر برايِ حرم بايد انتظار كشيد؟!...

شاعر : رضا قربانی