میدان رزم، واقعه، هفتاد و دو سوار
شمشیرهای گمشده در سایهٔ غبار
تصویر داغ خیمۀ در حال انتظار
تفسیر واقعیت تاریخ ماندگار
این جا کجاست؟ مرز زمین تا خود بهشت
باید قلم به دست گرفت و تو را نوشت
×××
باید نوشت از سر سبز و زبان سرخ
از آفتاب سوخته از آسمان سرخ
باران تیغ سمت گلوی اذان سرخ
شرح گدازه در دل آتشفشان سرخ
این شعر تشنه می شود امشب فرات را
گم کرده است خواجه و شاخه نبات را
×××
ظهر «است ساقیا قدحی پر شراب کن»
دنیای پوچ وسوسه ها را جواب کن
از تشنگی بسوز، نگاهی به آب کن
در انتظار توست بهشتت شتاب کن
این انتظار جان تو را که به لب رساند
یکباره ظهر داغ زمین را به شب کشاند
×××
این تک ستاره کیست که دنیا خراب اوست
خورشید و آسمان و زمین در رکاب اوست
شهری دچار گیسوی پر پیچ و تاب اوست
انگار که حساب همه با حساب اوست
جز او نداشت هیچ کس این افتخار را
سر داد تا تمام کند انتظار را
×××
از راه آمده ست که محشر به پا کند
با دست های معجزه اش کیمیا کند
کل زمین سوخته را کربلا کند
از کوفه رازهای بدی برملا کند
از راه می رسد کسی از جنس آفتاب
با شعرهای سرخ تو، با مشک های آب
×××
شمشیر می کشد به تمام یزیدها
نا آشناست با همه ی نا امیدها
می لرزد از حماسۀ او جان بیدها
گم می شوند در سفرش سر رسیدها
چیزی نمانده است به آن جمعۀ عزیز
یک جرعه آب تازه در این استکان بریز

شاعر : رضا نیکوکار