دیر راهب رشک فردوس برین است
در آن سر حجت حق بر زمین است
واویلا واویلا واویلا واویلا
******
این سر سر ِ دلربای عالمین است
نور چشم علی و زهرا حسین است
واویلا واویلا واویلا واویلا
******
با مشام جان خود آن را ببوید
راهب با گلاب اشک آن سر را بشوید
واویلا واویلا واویلا واویلا
******
ای من قربان این جمال نکویت
ای سر چرا خاکستری گشته رویت
واویلا واویلا واویلا واویلا
******
از چه شد بسته دستان خواهر تو
وای از دل مادر غم پرور تو
واویلا واویلا واویلا واویلا
******
یک بانویی محزونه با دیده ی تر
ناله کُنان می گوید غریب مادر
واویلا واویلا واویلا واویلا
******
جسمش به خاک صحرا در خون آغشتند
راهب ، حسین من را لب تشنه کشتند
واویلا واویلا واویلا واویلا
******
مرحبا به یاری و غمخواری تو
فاطمه ممنون مهمان داری تو
واویلا واویلا واویلا واویلا

شاعر : حاج امیر عباسی