اشکهایش به مادرش رفته
 سینه ی پر شراره ای دارد
 نه! به یک طشت اکتفا نکنید
 جگر پاره پاره ای دارد
**
 از علی هم شکسته تر شده است!
 علتش کینه ها، حسادت هاست
 غربت چشمهای مظلومش
 سند محکم خیانت هاست
**
خواهرش را کسی خبر نکند
 مادرش خوب شد که اینجا نیست
 لخته خونها سرِ لج افتادند
 هیچ طشتی حریف آنها نیست
**
 از غرور شکسته اش پیداست
 صبر هم صحبت ِ دل ِ آقاست
 نه! من از چشم سم نمی بینم
 کوچه ای شوم قاتل آقاست
**
 کوچه ای تنگ ،کوچه ای تاریک
 شده کابوس هر شب ِ آقا
برگه را پس بده...نزن نامرد….
 چیست این جمله بر لب ِ آقا؟
 **
 از صدای ِ شکستن بغضش
 چشم دیوارها سیاهی رفت
 مادرش راه خانه ی خود را
 تا زمین خورد، اشتباهی رفت
**
 تا که باغش میان آتش سوخت
 میله های قفس نصیبش شد
 کودکی نه! بگو خزان ِ بهار
 پیری زود رس نصیبش شد
**
 نفسش بند آمده ای وای
 به خدا نای روضه خوانی نیست
 شکر دارد که گوشه ی این طشت
 لااقل چوب خیزرانی نیست

شاعر : وحید قاسمی