هر کجا نام علی برده شود، شور آنجاست
شور آمیخته با شعشعه‌ی نور آنجاست
نه نیازم به خرابات، نه دیر ست و حرم
هر کجا نام علی برده شود، طور آنجاست!
جام جم گو، که بمان در خم خوش خطی ها
مستی ناب ازل، شیشه و انگور آنجاست
مشک آهوی حرمگاه، به کویش جاری
عطر گیسوی پریشان شده‌ی حور آنجاست
عارف و عامی و زاهد، به تماشا سرگرم
مست از شرم تمنّا، دل مستور آنجاست
دار عشقش، همه را شور انالحق داده ست
قاضی و محتسب و گزمه و منصور، آنجاست
یک شب آیینه ی من هم ز تجلّی پر شد
فاش دیدم که دل ناظر و منظور آنجاست!
مسجدی بود و علی بود و سحرگاهی ژرف
وَ دلم مشتعل از شعشعه‌ی نور، آنجاست!
پیش رفتم که سلامش بدهم، پاسخ گفت:
هر کجا، نام علی برده شود، شور آنجاست

شاعر : سید علی اصغر موسوی