من از دیارِ حبیبم ، غلام زاده یتان

شکستم از غمِ هجرانِ لحظه لحظه یتان

منم گدایِ همیشه ، منم غلامِ شما

منم غلامِ شما ، شب نشینِ خیمه یتان

منم مقیمِ حرم ، خادمِ نگاهِ شما

همان کسی که نرفته ز دربِ خانه یتان

منم همانکه شدم مُحرِمِ مُحَرَّمِتان

همانکه یک دهه باریده پایِ روضه یتان

چگونه بیتِ نگاهم ز روضه دم نزند

که مانده بارِ غمِ کربلا به شانه یتان

چه گویم از سفر کربلا و کوفه و شام

چه خوانم از خبرِ داغِ شام و عمّه یتان

تمام کعبِ نی و تازیانه ها به کنار

امان از آن دلِ زینب(س) ، امان ز زخمِ زبان

نشسته ""تشنه"" دلم پایِ روضه ی مُقبل

شبیه مادرِ دل خسته و خمیده یتان :

((بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد

اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد))

دل گفته ای از : وحید محمدی

www.habibalbakin.blogfa.com