بازهم ازغیب خبر می دهند
آگهی از راز دگر می دهند
خیل ملک رو به زمین می کنند
زمزمه ازعشق چنین می کنند
راهبر راه وحقیقت رسید
پیشرو عشق وطریقت رسید
نورجلال احدیت دمید
شورکمال بشر یت رسید
باب وفا برهمگان باز شد
راه کمال بشر آغاز شد
ازقدمش هیبت کسری شکست
بتکده ویران شدو بت ها شکست
تا که محمد به زمین پا گذاشت
چشم فلک را به تماشا گذاشت
باز ازاین موکب فرخنده فر
چشم من ازشوق وشعف گشت تر
رو به سویش کرد به صد احترام
گفت پس از عرض درود وسلام
ای تو هستی ملکوتی صفات
نور خداوندی ومرآت ذات
واسطه فیض خدا برهمه
عرش برین را تو شدی قائمه
زیر لوای تو همه کائنات
پرچم توبیرق صبرو ثبات
آینه ذات خدا روی توست
عطر جنان نکهتی ازبوی توست
آن صدفی که همه پرگوهراست
در یتیمی که گهرپرور است
خلق عظیمی که ترا داده دوست
پرتوی از روشنی خلق اوست
خواجه لولاک تراگفته اند
بانی افلاک تورا گفته اند
ای که توئی آینه نور ذات
ختم شده درتو نزول صفات
ای که بود خادم تو صد خلیل
بوسه زده برقدمت جبرئیل
آیت حسن احدیت توئی
محور دین صمدیت نوئی
نخل امید از قدمت آب خورد
بهره زمیلاد توابلیس برد
خلق گدایان حریم تواند
سائل دستان کریم تواند
قبله من کعبه امید من
چشمه جوشنده توحید من
من که رسیدم به برت با امید
کی روم ازدرگه تو نا امید
قطره ناچیزم ودریا توئی
بنده درگاهم ومولا توئی
گرکه نگاهی به «وفائی» کنی
هستی اورا تو خدائی کنی
-----------------------------------

شاعر : استاد سید هاشم وفایی