مثل يك پل كه كمربند خيابان باشد
عشق، آن نيست كه در شهر فراوان باشد

ز زيباي جهان! سبزه ي گريان! تلخ است:
پاي تختت دل گنديده ي تهران باشد
دوست دارم ننويسم قلمم مي رقصد
دست من نيست، اگر شعر، پريشان باشد
مثل سهراب نشد شعر بگويم، هرگز!
«واژه بايد خود باد و... خود باران باشد»
حافظ از خاكْ در آ تا بنويسي اين بار:
«كه به تلبيس و حِيَل ديو، مسلمان» باشد
به رضايش نرسيدم به خدايش گفتم:
دستِ كم در غزلم اسم خراسان باشد
 

شاعر : مریم جعفری آذرمانی