باز
پیش توئه حواسم
یه دنیا التماسم
یه کاری کن تو واسم
باز
کارم شده گدایی
دلم شده هوایی
شدم امام رضایی
عشق
یه حس فوق العاده
توی باب الجواده
که میبره دلارو
عشق
یعنی که سیر نمیشه
زائری که میبینه
اون گنبد طلارو
هستم دخیل
به پنجره فولادت
به عشق گوهرشادت
همیشه هستم یادت
رضا
__________________________________
@amirhoseinolfat
#امام_رضا_علیه_السلام
#ایام_زیارت_مخصوصه
#یا_علی_موسی_الرضا_دستم_بگیر
السلام ای جلوه ی ماهِ منیر
واسطِ فیضِ خداوندِ قدیر
آمدم با دستِ خالی و فقیر
گوشه ی چشمی نما بر این حقیر
آستانت منبعِ خیرِ کثیر
یا علی موسیَ الرضا دستم بگیر
ای شکوهت قابِ تصویرِ خدا
نورِ تو از نورِ اکسیرِ خدا
دستهایت دستِ تدبیر خدا
بر لبت تهلیل و تکبیر خدا
اعتباری من ندارم ای امیر
یا علی موسی الرضا دستم بگیر
در سرم دارم هوای مشهدت
چشمِ من دائم به سوی گنبدت
آرزویم در طوافِ مرقدت
جان به قربانِ عطای بی حدت
گشته ام در حلقه ی دامت اسیر
یا علی موسیَ الرضا دستم بگیر
ای تو شمعی و دلم پروانه ات
کیستم، من زائرِ دیوانه ات
می بده ساقی تو از خم خانه ات
جرعه ای از آبِ سقا خانه ات
ای نگاهت این و آن را دستگیر
یا علی موسیَ الرضا دستم بگیر
#هستی_محرابی
بسم‌الله الرحمن الرحیم
یا علی ابن موسی الرضا علیه السلام
در هجومِ فتنه‌ها حبل‌المتین ما را بس‌است
در شبِ تاریک قرآن مبین ما را بس‌است
قبل خلقت با خدا گفتیم در روزِ الست
اَشهدُ اَنَّ امیرالمومنین ما را بس‌است
آنطرف خیبر حُنین و خندق و بَدر و اُحد
این طرف دستِ خدا در آستین ما را بس‌است
آن طرف از عَمرُوَدها ، عَمروعاصان صف به صف
این طرف شیرِخدا رویِ زمین ما را بس‌است
هست قرآن از محمد هست فرقان از علی
آن شریعت این طریقت آن و این ما را بس‌است
یک علی با صلح آمد یک علی با کربلا
در مذاق عاشقی زیتون و تین ما را بس‌است
اولین و آخرین جمعند در مشهد بگو
دیدن ایوان طلا‌ی هشتمین ما را بس‌است
از نجف مستیم و از مشهد همه دیوانه‌ایم
آنقدر مهمان شدیم انگار صاحب خانه‌ایم
آنقدر زخمِ دلِ ما پیش‌تان سر باز کرد
پشت در ماندیم تا آقا خودش در باز کرد
ما گرفتارِ کبوترهایِ این بام و دریم
دیدی آخر صحنِ تو ما را کبوتر باز کرد
باز نوشیدیم آبِ سردِ سقاخانه را
باز هم دیدم کبوتر بچه‌ای پَر باز کرد
در دلم اُفتاد هم قُم می‌روم هم مشهدت
مادرم تا سُفره‌ی موسی بن جعفر باز کرد
بسکه نوشیدیم حسرت رو به درهای بهشت
فاطمه این باغ را یکبارِ دیگر باز کرد
زائرانت آمدند و قبل رفتن بینِ صحن...
باز هم جبریلِ جایِ فرش شهپر باز کرد
خواستم مدحِ تو گویم فالی از حافظ زنم
حافظ از شیراز آمد باز دفتر باز کرد
《ای که بر ماه از خط مشکین نقاب انداختی
لطف کردی سایه‌ای بر آفتاب انداختی》
آنقدر ماهی که حتی نور عاشق می‌شود
آنقدر نوری که حتی کور عاشق می‌شود
حق بده هر روز خورشید آفتابی می‌شود
هر‌که می بیند تو را از دور عاشق می‌شود
سنگ بودم در حرم دیدم که فیروزه شدم
تازه فهمیدم دلم بدجور عاشق می‌شود
دید عیسی با تو بینا هست نابینایی‌اش
دید موسی با تو کوهِ طور عاشق می‌شود
عِزِّ سلطانی کجا و مردِ سلمانی کجا
از بزرگیِ سلیمان مور عاشق می‌شود
عِلمِ ربّانی تویی باید تو را یک عمر جست
زائر از گهواره‌اش تا گور عاشق می‌شود
در حرم دیدم کبوتر‌ها حسودی می‌کنند
به کلاغی که دلش از دور عاشق می‌شود
ما زمینیم آسمان بال کبوتر را نبند
هرچه خواهی کن ولی بر روی ما در را نبند
ای به قربان شما و ای به قربان حرم
بازهم شکرِ خدا ، هستیم مهمان حرم
یک حرم با چارده گنبد زمین دارد ولی
می‌رویم امشب همه سمتِ خراسان حرم
حاج قاسم گفت وقتی میروی این را بگو
نام ما را ثبت کن بینِ شهیدان حرم
باز می آییم و می‌بینیم معلولی ضعیف
راه می‌افتد خودش در زیر ایوان حرم
باز می‌بینیم اشک مادری می‌گیرد و...
بچه‌اش را می‌گذارد رویِ دامان حرم
مشهدت شد باز اما کربلا را بسته‌اند
کاش آنجا خیس گردم زیرِ باران حرم
حق بده دلشوره دارم بغض دارم گشته‌ام
هم پریشانِ محرم هم پریشانِ حرم
از نجف تا کربلا آیا زمینی میشویم؟
لطف فرما و بگو که اربعینی میشویم
(حسن لطفی ۹۹/۰۴/۱۱)
من دست خالی آمدم،دستِ من و دامانِ تو
سر تا به پا دَرد و غمم،دردِ من و درمانِ تو
تو هر چه خوبی من بَدَم،بیهوده بر هَر در زَدم
آخر به این در آمدم باشم کنار خوان تو
من از همه در رانده ام،من رانده ای و امانده ام
یا خوانده یا ناخوانده ام اکنون منم مهمانِ تو
پای من از ره خسته شد،بال و پَرم بشکسته شد
هر در به رویم بسته شد جُز درگه احسانِ تو
گفتم مَنم در می زَنَم،گفتی به تو سر می زنم
من هم مُکرّر می زنم کو عهد و کو پیمانِ تو؟
سوی تو رو آورده ام ای خُم سبو آورده ام
من آبرو آورده ام کو لُطفِ بی پایانِ تو
حالِ من گوشه نشین با گوشه ی چشمی ببین
جُز سایه ی پُر مِهرتان جایی ندارم جانِ تو
من خِدمتی ننموده ام
ای مهربون ترین امام من
تویی سجیتکم الکرم
یه فکری کن به حال زائری
که ملجاء و پناهشه حرم
غم تو در
سرشت منه
یه گوشهء صحنت
بهشته منه
یه فکری کن
به حال گدات
بده منو راهم
تو صحن و سرات
اقام اقام اقام امام رضا
__________________________________
چه حاجتایی که روا شد و
چقدر مریض ازت شفا گرفت
یکی که خورده بود زمین میگفت
که دستم و امام رضا گرفت
نگاهی کن
خلیل دلم
به پنجره فولاد
دخیله دلم
یه فکری کن
به حال گدات
بده منو راهم
تو صحن و سرات
اقام اقام اقام امام رضا
__________________________________
@amirhoseinolfat
بند اول
التماس چشمام اینه
بگیری دستامو تو ضمانت کردی امروز و فردامو
لیلای قلب من
براتو مجنونم زیارتنامه م رو تو حرم می خونم
دست به سینه گذاشتم
با دل پر تلاطم
اولین عشق عالم
هستی سلطان هشتم
دل و نامت زدم
نکن آقا ردم
تا می گم یا رضا
راهی مشهدم
"السلطان امام رضا فاءغثنی یا مولا"
بند دوم
هر نفس رویای منه
که بشم مانوست عشقم اینه آقا برسم پابوست
غریب الغرباء
منو باز دعوت کن دیدن مشهدرو دوباره قسمت کن
حس این عاشقی رو
مادرم داده یادم
تو بهشتم شبی که
کنج باب الجوادم
منو حاجت روا
می کنی یارضا
بارفیقام منو
می بری کربلا
"السلطان امام رضا فاءغثنی یا مولا"
بند سوم
صحن و سراتو دوس دارم
شمارو دوس دارم به خدا
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
در سوز جگر مصلحت ماست که ما را
غیر از جگر سوخته در کار نیاید
خارم من و در سینۀ من عشق شکفته‌ست
تا خلق نگویند گل از خار نیاید
بیمار فراقم من و وصل است دوایم
تدبیر، به کار مَنِ بیمار نیاید
یک عمر به درگاه رضا رفتم و حاشاک
بر دیدن این دلشده یکبار نیاید...
نومیدی و درگاه تو؟! بی‌سابقه باشد
از سوی تو جز رحمت و ایثار نیاید
آخر به کجا روی کند؟ ای همه رحمت!
گر در بَرِ تو شخص گرفتار نیاید
دیدم همه جا بر در و دیوار حریمت
جایی ننوشته‌ست گنه‌کار نیاید
جاروکش درگاه توام همچو «مؤید»
زین بیش از این بندۀ دربار نیاید
سلام عشق قدیمی؛ سلام، ضامنِ آهو
سلام یار دلم، با مرام! ضامن آهو
اسیر پنجۂ صیّاد نفْسم آقاجان
شده ست ذکر لبانم مدام؛ ضامن آهو
بر این دو پایِ شکسته، بر این تنِ خسته
نگاه با کرَمت مستدام، ضامن آهو
به دست پنجره فولاد خود مرا بسپار
به زائرت برسان التیام، ضامن آهو
ببخش اگر تبِ دنیا فراری ام داده
از آن زیارتِ والا مقام، ضامن آهو
خدا کند که دوباره مرا بیندازی-
کنار بابِ جوادت به دام، ضامن آهو
خدا کند که نگاهی کنی...صدا بزنی
غلام ِ خانۂ خود را به نام، ضامن آهو
چراغ خانۂ قبرم تویی امام-رضا(ع)
شوَد به شوق تو عمرم تمام، ضامن آهو
میایی و به هوایت دوباره میگویم:
سلام قبلۂ هشتم! سلام؛ ضامن آهو!
#ألسلام_علیک_یا_علی_بن_موسی_الرضا
#أیهاالرئوف_إشفع_لناعندالله
?رباعی ششم امام رضاع
پَر میکشد این دل به هوای حرَمت
دستانِ تهیِ من و لطف و کرمت
گر گوشه نگاهی به منِ خسته کنی
زر می شوم از ذره ی خاکِ قدمت
#هستی_محرابی
#امام_رضا_مناجات
#امام_رضا_زمزمه
#زمزمه
ما گره گشا داریم ؛ دافع البلا داریم
هر کسی کسی دارد ؛ ما امام رضا داریم
ما امام رضا داریم
سر تا به قدم دردیم ؛ رو به این حرم کردیم
پشت پنجره فولاد ؛ ما دارالشفا داریم
ما امام رضا داریم
با همه تهی دستی ؛ شادیم که از هستی
بر دامن لطف تو ؛ دست التجا داریم
ما امام رضا داریم
تو دست عطا داری ؛ این همه گدا داری
ما دست تهی داریم ؛ ما فقط تو را داریم
ما امام رضا داریم
از درت مران ما را ؛ جان مادرت زهرا
غیر کوی تو مولا ؛ ما مگر کجا داریم
ما امام رضا داریم
روح و جان حج اینجاست ؛ ثامن‌الحجج اینجاست
با صفا تر از مروه ؛ مروه و صفا داریم
ما امام رضا داریم
حجّ فقرایی تو ؛ یار ضعفایی تو
اغنیا کجا دارند ؛ ثروتی که ما داریم
ما امام رضا داریم
هر چند گرفتاریم ؛ کی گفته که بی یاریم
ما حضرت معصومه ؛ ما امام رضا داریم
ما امام رضا داریم
ما عاصی و شرمنده ؛ تو رئوف و بخشنده
هم خوف از آن داریم ؛ هم به این رجا داریم
ما امام رضا داریم
گر چه غرق عصیانیم ؛ در پناه سلطانیم
چه واهمه ای دیگر ؛ از روز جزا داریم
ما امام رضا داریم
رحمی به دل ما کن ؛ راه بسته را وا کن
از تو خواستیم هر وقت ؛ میل کربلا داریم
ما امام رضا داریم
#عبدالحسین_میرزایی
.
?رباعی هشتم امام رضاع
از بس به شما عشق و ارادت دارم
از خاکِ رَهت دخیلِ حاجت دارم
دیدی چه کبوترانه می آیم چون
من سخت به آب و دانه عادت دارم
#هستی_محرابی
سنگ زیر پای تو لعل بدخشان می شود
خار ، با فیض نگاهت سرو بستان می شود
گر نسیمی از کویت وزد سوی جحیم
دود آن عود و شرارش برگ ریحان می شود
زخم بی داروی جان و درد بی درمان دل
هر دو باخاک سر کوی تو درمان می شود
غم ندارم گر مرا در آتش دوزخ برند
چون برم نام تو را آتش گلستان می شود
مردگان روح را احیاگر جان می کند
هر که جسمش دفن در خاک خراسان می شود
گو اجل جان مرا گیرد ز کافر سخت تر
چون نگاهم بر تو افتد مرگ ، آسان می شود
در مفام رافتت این بس که نام چون تویی
روز و شب ذکر من آلوده دامان می شود
در بیابانی که لطفت ضامن آهو شود
گر گذار گرگ افتد گرگ چوپان می شود
گردش چشم تو را نازم که با ایمای
ای امام مهربانم یا رضا
نام تو ورد زبانم یا رضا
حاجت خود را نخواهم از کسی
تا تو هستی میزبانم یا رضا
دست خالی بار سنگین رو سیاه
میهمانم میهمانم یا رضا
پای خدّامت به روی دیده ام
درد زوارت به جانم یا رضا
تو کریم ابن کریم ابن کریم
من گدای آستانم یا رضا
در کنار آستانت بی نیاز
از بهشت جاودانم یا رضا
راز خود ناگفته می دانم توئی
واقف از درد نهانم یا رضا
گر چه از هر خار راهه خارتر
زائر این بوستانم یا رضا
تو بهار باغ دلهائی و من
کمتر از برگ خزانم یا رضا
چون گدایان سمج از دست تو
حاجتم را می ستانم یا رضا
دست خالی رفتن از دربار تو
نیست هرگز این گمانم یا رضا
جان زهرا گر چه قابل نیستم
لطف خود را ده نشانم یا ر
من بارها فتاده، تو دستم گرفته اي
لطفت زياد ديدم و كم ميبرم ز ِ ياد
پايم اگر به كويي و دستم به سويِ كس
پايم بريده مانَد و دستم شكسته باد
گفتم به دل كه بَهر گدايي كجا روم؟
گفتا برو به طوس بگو يا ابالجواد
شاعر : حاج علي انساني
من کیستم؟ گدای تو یا ثامن الحجج
شرمندهی عطای تو یا ثامن الحجج
بالله نمیروم بر بیگانگان به عجز
تا هستم آشنای تو یا ثامن الحجج
از کار من گره نگشاید کسی مگر
دست گره گشای تو یا ثامن الحجج
تا آخرین نفس نکشم دست التجا
از دامن ولای تو یا ثامن الحجج
خواهم ز بخت همت و از حق سعادتی
تا سر نهم به پای تو یا ثامن الحجج
دارالشفاست کوی تو و خود تویی طبیب
درد من و دوای تو یا ثامن الحجج
هستی چو پاره ی تن پیغمبر خدا
جان جهان فدای تو یا ثامن الحجج
چون می‌شود که دیده ی من هم برد نصیب
از دیدن لقای تو یا ثامن الحجج
سوزد همیشه لاله صفت قلب دوستان
از داغ ابتلای تو یا ثامن الحجج
هم ناله با جوان دل افس
#امام_رضا_مناجات
ای ضامن غریبان یاثامن الائمه
پناه بی پناهان یاثامن الائمه
چشم امید سویت گرد وغبار کویت
دوای دردمندان یاثامن الائمه
گیرم که خوب یا بد هر کس که بر تو رو زد
نمیشود پشیمان یاثامن الائمه
من قطره ام تو دریا من بنده ام تو مولا
من مور و تو سلیمان یاثامن الائمه
ماو هدایت تو باشد ولایت تو
شرط قبول ایمان یاثامن الائمه
ای مشهد الرضایت ایوان باصفایت
خوشتر ز باغ رضوان یاثامن الائمه
ای قبله گاه ایمان قبر تو در خراسان
شد کعبه فقیران یاثامن الائمه
من زارک کمن زارالله فوق عرشه
کوی تو عرش رحمان یاثامن الائمه
یکبار اگر مزارت هر کس کند زیارت
سه جاست بر تو مهمان یاثامن الائمه
با زائرت رفی
ديگه بد جوري دلم مانوسه
اين شبا تو صحنِ شاهِ طوسه
آقا امسال كه نشد سالِ بعد
طلبــم زيارتِ مخصــوصه
اي جانم آقا ، سلطانم آقا
صداي نقاره خونس هميشه تو گوشم
اي جانم آقا ، سلطانم آقا
كِي لباس خادميه حرم و ميپوشم
اي جانم آقا ، سلطانم آقا
كِي ضريحتو ميگيرم ميونِ آغوشم
السلطان اباالحسن سلام الله عليه
رزق و روزي و به نوكر ميده
رزق و شخصا خوده مادر ميده
آب سقاخونه خوردم ، ديدم
طعم آبِ حوضِ كوثر ميده
آرام جانم ، روح و ريحانم
از همه بجز تو ديگه نقره داغم آقا
آرام جانم ، روح و ريحانم
عكس زيباتو زدم كنج اتاقم آقا
آرام جانم ، روح و ريحانم
تو سه جا منتظرم بياي سراغم آقا
السلطان اباالحسن سلام الله عليه
اي شهنشاه خراسان دخيل ٣ دخيلم مولا
سيدي حضرت سلطان دخيل٣ دخيلم مولا
براي تو رو لبم سلامه
كبوترم گنبد تو جامه
هرچي بگم حق ادا نميشه
امام رضا آخر مرامه
حرم تو مولا بهشت دنياست
كرم تو آقا هميشه با ماست
نگاه دو چشمات قشنگ و زيباست
پرچمت تو عالم هميشه بالاست
اي شهنشاه خراسان دخيل ٣ دخيلم مولا
سيدي حضرت سلطان دخيل٣ دخيلم مولا
سقاخونت چشمه ء حياته
شفا خاك كفش زائراته
با نگاهت مرده جون ميگيره
كل جهان توي پنجه هاته
حرم تو قطب دل زمينه
جاروكش خاكت روح الامينه
آرزوشه خورشيد براي تعظيم
روبروي ايوون طلات بشينه
اي شهنشاه خراسان دخيل ٣ دخيلم مولا
سيدي حضرت سلطان دخيل٣ دخيلم مولا
فرشته سر به خاكت ميزار
غریب و بی وطنم من
با یه آه میشکنم من
کسی نیست دور و بر من
پسر من
بیا از شهر مدینه
سر بابا ت رو زمینه
نور چشمای ترمن
پسر من
بیا ای تازه جوونم بیا تا غریب نمونم
روی خاک با لب چاک
اسم تو رو زبون میارم
زود بیا ای دلربا
تا سر روی پاهات بزارم
آه پا روی زمین می کشم
شعله ء آتیشم
ای عزیزم
آه چشمام تیره شده پسرم
خون شده جیگرم
ای عزیزم
بیار از شهر پیغمبر
کمی از تربت مادر
تا بگیره حجره من
بوی مادر
کاش بیاد با تو به اینجا
مادر غمدیده ما
تا باهم یه بار ببینم
روی مادر
شبیه یه نخل بی برگ
مثل اون میشه جوون مرگ
پسرم بالا سرم
روضه بخون به جای قرآن
تو بگو از اون گلو
منم میگم حسین حسین جان
آه من هی دست و پا
خاک پای زایرای
مشهدالرضاتم اقا
إنقدر میگم رضاجان
تابدی براتم اقا
قربون ضریح و گنبد
قربون صحن و رواقت
هیچ بابی نمیشه اقا
بهترازباب الجوادت
یاامام رضا دعاکن
تو بقیع حرم بسازیم
گنبد طلاییتونو
برا مادرم بسازیم
(خدابه حق رضا فرج مولا مهدی برسان)
بند دوم(روضه)
زهردادن شمارو اقا
عباروسرت کشیدی
به یاد علی تو کوچه
چقدر زمین میخوردی
دخترا بابایی میشن
بمیرم نداری دختر
چقدر غریبی حتی
پیشتون نبود یه خواهر
ای عصای پیریه من
پیش من بیا جوادم
سرمن رو خاک حجره اس
بیاوبرس به دادم
(خدابه حق رضا فرج مولا مهدی برسان)
ای جلوه صبر و رضا
ای مرقدت دارالشفا
ریوف آل مرتضی
آقاجان2
ای هشتمین نور هدی
ای آشنای دل ما
ای روضه خون کربلا
آقاجان
تا که دلمو
دخیل به اسمت بستم
پایین پات نشستم
ازاین دنیا گسستم
بارونی شدم
تا اسمتو آوردم
از جام عشقت خوردم
حیف شد پیشت نمردم
ریوف آل زهرا-عزیز کشورما
شدخاک حجره بسترت
ناله نزن از جیگرت
روضه میخونه پسرت
وای3
اینقده دست و پا نزن
آتیش به قلب ما نزن
مادرتو صدا نزن
وای3
برات بمیرم
توحجره جون سپردی
یه قطره آب نخوردی
اسم حسینو بردی
برات بمیرم
تنت رو دست مردم
نبود ملیکه قم
غریب امام هشتم
?رباعی یازدهم امام رضاع
ای کاش نظر کرده ی قرآن باشم
راویِ حدیثِ سبزِ جانان باشم
این نذرِ من است تا نفس می آید
يک عبدِ مطيع راهِ سلطان باشم
#هستی_محرابی
مناجات با امام رضا علیه السلام
بینِ رویا..در شلوغی حرم گم می شوم
دل شکسته روبرویت در تکلّم می شوم
ریزه خوارِ سفره ات بودم عزیزِ فاطمه
تکّه نانی ده که مست از نانِ گندم می شوم
قابِ عکسِ گنبدت می بینم و با اشتیاق
در خیالاتِ خودم غرقِ تبسّم می شوم
با رواق و گنبد و گلدسته ها دل می بری
با تماشای همین ها پُر تبسّم می شوم
کاش از سقاخانه ات یک جرعه ای بر ما رسد
آب می نوشم سپس سرمست از خُم می شوم
تا پناهم می دهی ای ضامن آهو رضا..
بی نیاز از عالم و از کلّ ِ مردم می شوم
تا تو را دارم چه غم دارم امامِ مهربان
با نگاهِ توست سرشارِ تنّعم می شوم
گاه گاهی خواب می بینم که دعوت کرده ای
بینِ رویا..در شلوغی حرم گم می شوم
شاعر:محسن راحت حق
زائر ز ره رسید و به مولا سلام کرد
رو بر حرم، به حال تمنا سلام کرد
افتاد تا نگاه صمیمی به گنبدش
نشناخت عاشقانه سر از پا، سلام کرد
باب المراد قافله باب الجواد بود
هر کس عریضه داشت همانجا سلام کرد
با زیر چشم پنجره فولاد را چو دید
بر یک طبیب صد دلِ شیدا سلام کرد
دیدم یکی مریض به سینه گذاشت دست
با عجز و با اشاره و ایما سلام کرد
آن دیگری برای عریضه زبان نداشت
پِلکی زد از ارادت و گویا سلام کرد
اینجا مقام قدسی محبوب انبیاست
عیسی نگر به زادهٔ موسی سلام کرد
با معرفت زنی به سر انداخت چادری
قبل از رضا به عصمت زهرا سلام کرد
از سوی زلزله زدگان قاصدی رسید
می خواست شکوه ای کند، اما سلام کرد
آقا سلام، من ز ره دوری آمدم
باید به پیشگاه تو مولا سلام کرد
یاران تو را سلام جداگانه می دهند
نام رضا شنید و مصلّی سلام کرد
لطفش کنیّ و میشنوی، میدهی جواب
هرکس تو را از آن سرِ دنیا سلام کرد
ساحل امنم تو باشی فکر طوفان نیستم
تا در آغوش توام در بند هجران نیستم
گر بنا باشد که از چشمت بیفتم لحظه ای
روز و شب در سجده هم باشم مسلمان نیستم
هر چه پیش آید خوش آید در مسیر مشهدت
درد اگر از یار باشد فکر درمان نیستم
بس که لطفت شامل هر روسیاهی بوده است
وقت حاجت خواستن، سر در گریبان نیستم
اینکه جلد گنبدت ماندم ، خدا را شاکرم
اینکه عمرم در حرم سر شد پشیمان نیستم
قول دادم زیر پای زائرانت جان دهم
من خودم را می شناسنم ،سست پیمان نیستم
کاش آغازِ تمام صبح هایم با تو بود..
حسرتش را می خورم اهل خراسان نیستم
#امام_رضا
#دهه_کرامت
#احساسی
#احسان_نرگسی
کار نشد نداره/ وقتی چشام می باره/وقتی امام رضا دعام می کنه
فکر و ذکرم اینه/توو بی کسی محشر/کی جز امام رضا نگام می کنه
به در بسته خوردم امام رضا
به تو پناه آوردم امام رضا
دلمو بهت سپردم امام رضا
دردت به جونم
امام مهربونم
لحظه ی مرگم
منتظرت می مونم
سلطان قلبم علی علی موسی الرضا
......................................
بهترین پناهم/با اینکه رو سیاهم/اما دلم خوشه به مشهد تو
بی قرارم آقا/بالم شکسته اما/پر می گیرم هنوز تا گنبد تو
گره خورده به کارم امام رضا
کیو غیر از تو دارم امام رضا
دلخوشیه روزگارم امام رضا
پنجره فولاد
تنها پناه منه
نبض دل من
با عشق تو می زنه
سلطان قلبم علی علی موسی الرضا
..................................
عشق موندگارم/اشکامو از تو دارم/خوشبخت فقط دلی که مست توئه
کاری کن ببینم/بازم سیاهی ها رو/رزق محرمم توو دست توئه
بانی ِ روضه هایی امام رضا
ضامن کربلایی امام رضا
امید منِ گدایی امام رضا
شکر خدا که
همیشه زیر دینم
لطف تو بوده
سینه زن حسینم
سلطان قلبم علی علی موسی الرضا
شاید دوباره حرف دلم را شنیده بود
بغضی که مثل سایه پی من دویده بود
بغضی که دست روی سر من کشیده بود
بغضی که تا گلوی دقایق رسیده بود
بغضی که بشکند همه دنیا خبر شود
«ترسم که اشک در غم ما پرده در شود»
در آسمان سینه هوا دم گرفته است
گویا دلم از عالم و آدم گرفته است
هر مصرعی جنون دمادم گرفته است
وقتی که شعر نام تو را دم گرفته است
تا رهسپار کوی شما - طوس - می شوم
در شعله های عاطفه ققنوس می شوم
جایی که عشق بر سر ادراک میزند
نامت شرر به سینه صد چاک میزند
نقاره خانه نغمه غمناک میزند
گنبد طلات طعنه به افلاک میزند
بغضی شکست ، کون و مکان با خبر شدند
رازی عیان و عالمیان با خبر شدند
چشمی به اشک غرق تمنا گذ
آن خالقی که بر تن بی روح جان دهد
مهر تو رایگان به دل خاکیان دهد
شخص کریم ، جودِ بلاشرط می کند
آری خدا هر آنچه دهد رایگان دهد
هر نعمتی که داد خدا ، بی سوال داد
وصل تو را که خواسته ام بی گمان دهد
از خلقت تو خواست خداوند لامکان
ما را کنار رحمت عامش مکان دهد
گر جان دهم به یک نگهت سود با من است
کالای خویش را که بدین حد گران دهد ؟
بی امتحان مرا به غلامی قبول کن
رسوا شوم اگر دل من امتحان دهد
دارم امید لطف تو گیرد چو دست من
دامان پر ز گرد گناهم تکان دهد
می خواست گر خدای که نبخشد گناه ما
ما را چرا امام چنین مهربان دهد ؟
آن پرچمی که بر سر بام حریم توست
راه بهشت را به محبان نشان دهد
قلب " حسان "
الا که عقده ز دلهاي بسته باز کني
کجا به سائل درگاه خويش ناز کني
به حلقه حلقهي ضريح تو چشم دوختهام
که قفل به دل به کليد نگاه باز کني
تو هيچوقت گدارا نميکني نوميد
تو هيچگاه نبندي دري ک باز کني
به خاکسار درت چشم مرحمت داري
نيازمند درت را تو بينياز کني
بلاي فتنه ز عالم نميشود کوتاه
مگر تو دست بسوي خدا دراز کني
زمين باير دلهاست تشنهي باران
مگر تو رو به مصلي نهي نماز کني
گداي درگه خود را تو آبرو بخشي
ز پا فتاده خود را تو سر فراز کني
بر آستان تو بيچارهتر از من نبود
الا که چارهي بيچارگان تو ساز کني
شنيدهام که تو با اهل سوز داري کار
عنايتي که مرا اهل سوز و ساز کني
اميد عالم و آد
من وصله ناجور به دامان توام
از بسکه بدم ننگ غلامان توام
اما تو زبسکه لطف داری با من
بیش از همه شرمنده احسان توام
مولا به غلامیم رضا داشته باش
هم چون تو کسی چو من گدا داشته باش
من از دوجهان فقط ترا دارم و بس
وندر دو جهان تو هم مرا داشته باش
چون خار زمین بوستانت بوسم
چون خاک قدم دوستانت بوسم
با دست امید آستینت گیرم
با روی نیاز آستانت بوسم
با خاک درت شفاعت آمیخته است
خورشید ز چلچراغت آویخته است
بیش از همه جا در حرمت مسکین است
زیرا که کرم روی کرم ریخته است
هر سر که بدرگاه رضا خم نشود
اسباب سعادتش فراهم نشود
گر بنده خود را برساند به فلک
یک ذره ز آقائی او کم نشود
------------------------------
شاعر
