سامرا! آه سامرا... امشب... چشم هایت چقدر بارانی ست
دوست دارم که زائرت باشم... آه! راهت چقدر طولانی ست
کوچه هایت شنیده ام خاکی... آفتابت شنیده ام داغ است
سهم تو گریه... سهم تو درد است... سهم تو در زمین پریشانی ست
خاک تو کربلای دوم ماست... بس که از آن شهید می روید
ای زمین ات چنین شهادت خیز! سهم تو خون و اشک و ویرانی ست
امشب ای سامرا در آغوشت، مردی از جنس ماه می خوابد
پاک مردی که نام او هادی، شیوه ی چشم او مسلمانی ست
سامرا... آه سامرا... امشب، حس و حالی نگفتنی دارم
این چه وقت غزل سرودن من؟ این چه هنگامه ی غزلخوانی ست؟
من غریبم... غریب و آشفته، تو ولی امشبت پر از شور است
دسته های عزا و پرچم ها... باز در خانه ی تو مهمانی ست

شاعر : وحیده افضلی