تو گفته ای که روضه برایت به پا شود
از کربلا به  شام حسینیه  وا شود
تاریخ از حماسه ی تو قد کشیده است
باور کنم که قد بلند تو تا شود ؟!
طفلِ یتیمِ گوشه ی ویران چه کوچک است
ای واژه بر مقام رقیه جفا شود
گفتی بزن به حرمله و خولی و سنان
اصلا بزرگ هر که شود با بلا شود !
سیلی ، لگد ، کبودی صورت بهانه بود
تا حق روضه خوانی بابا ادا شود
گمنام بودی و به تو نام رقیه داد
باید که قاب نام قشنگت طلا شود
از گوشواره می گذرم شرم می کنم
باید که حق روضه ی مادر ادا شود !
نام رقیه روضه ی مادر می آورد
در پهلوی شکسته دو تا روضه جا شود !
تازه عزای حضرت زینب رسیده است
وقتی رقیه از سر بابا جدا شود  !!!

شاعر : محمد موحدی