باران ذکر مرثیه از سر شروع شد

ذکر عزیز حضرت مادر شروع شد

یک چله از شروع غم عرشیان گذشت

باز التهاب قلب پیمبر شروع شد

وقتی رسید نوبت صبر و قرار دل

آنجا دوباره روضه ی خواهر شروع شد

واعظ توان خواندن مقتل نداشت و

«مداحی از کناره ی منبر شروع» شد

وقتی که دید صورت سرخ رقیه را

بی اختیار روضه ی مادر شروع شد

در کوچه های سینه زنی ذکر یاحسین

بعد از حدیث واقعه در شروع شد

می خواند روضه خوان غم بانوی عالمین

مرثیه های لاله ی پرپر شروع شد...

«این شورشی که در همه خلق عالم است»

از عمق چاه فاتح خیبر شروع شد

در آن میان صدای غریب عروسکی

می گفت: آه... روضه ی دختر شروع شد

آمد صدای گریه ی نوزاد شیرخوار

گویا عزای حنجر اصغر شروع شد

به به ببین چه قد بلند و کشیده ای

آری نوای نوحه ی اکبر شروع شد

...

ای وای من قلم به خدا مانده از نفس

باران ذکر مرثیه از سر شروع شد

به رسم امانت: این شعر رو بعد از خوندن شعر آقای محسن ناصحی (صاحب وبلاگ "کاش آن اشاره هات...") و با الهام از آن نوشتم.

ضمنا شب و روز اربعین اگر هوای دلتان بارانی شد، یادی هم از بیابان کنید.

یاعلی

محمد جواد خراشادی زاده

http://harf-e-del.blogfa.com