در عمر خود ای دختر موسی ابن جعفر
گویا به غیر غم خوشی دیگر ندیدی
شوق زیارت داشتی در دل ولی حیف
روی برادر را تو در آخر ندیدی
هرچند هم چون لاله ای برگ و برت سوخت
اما دگر باغ گلی پرپر ندیدی
هرچند دوری رضا قلب تو آزرد
اما دگر جسم ورا بی سر ندیدی
وقتی که در قم آمدی ای دخت زهرا
از احترام و عزتت کمتر ندیدی
اینجا تو شمع و مردمش پروانه تو
اینجا به دورت لشگری کافر ندیدی
اینجا تو را کی بر سر بازار بردند
اینجا دگر بر روی نی ها سر ندیدی
اینجا زنان قم دورت را گرفتند
اینجا تو یک لحظه غم معجر ندیدی
گل ریختند اینجا به روی محمل تو
روی سر خود سنگ و خاکستر ندیدی