تویی در برج عصمت مهر عالمگیر، یا زهرا
که مهر و ماه را بخشیده ای تاثیر، یا زهرا
از آن خوشبو شد و خوش جلوه گل در گلشن هستی
که دارد از جمالت شمّه ای تصویر، یا زهرا
از اول بوده ای تفسیر ناب سوره ی کوثر
که شد نازل به شأنت آیه ی تطهیر، یا زهرا
بشر در شرح اوصاف تو الکن مانده از آن رو
خدا شرح کمالت می کند تقریر، یا زهرا
کتاب آفرینش را که مولا بود تأویلش
به علم مصطفایی کرده ای تفسیر، یا زهرا
به دامانی که عصمت را بُوَد آیینه ی آیین
بسی پرورده ای با شیره ی جان شیر، یا زهرا
دفاع عبرت آموز تو در تاریخ روشن کرد
که خواهد ماند کانون ولایت دیر، یا زهرا
به گاه احتجاج خود اساس کفر و طغیان را
به نیروی تکلّم داده ای تغییر، یا زهرا
به نور عصمت خود گر چه کوشیدی که اذهان را
کنی در باره ی حق علی تنویر، یا زهرا
ولی افسوس کز فرط جهالت غاصبان کردند
مقام عصمت حق را... تو را تحقیر، یا زهرا
به ضرب تازیانه کرد بازوی تو آزرده
همان دستی که بر بال ملک زد تیر، یا زهرا
زمین و آسمان در ناله شد وقتی که پهلویت
شکست از جور اهل کفر، بی تقصیر، یا زهرا
به یاد بی نوا مردم چنان بودی که در عمرت
چو شویت مرتضی یک شب نخفتی سیر، یا زهرا
به مظلومیت خود... حُجب خود... نور کمال خود
دل اهل ولا را کرده ای تسخیر، یا زهرا
بنازم رشته ی تسبیح عطرآگین حق تابت
که با هر دانه دارد جامع تکبیر، یا زهرا
به جز دارالشفایت بر در دیگر نمی کوبم
که مهرت پای دل را کرده در زنجیر، یا زهرا
ز رحمت «خوش عمل» را گوشه ی چشمی عنایت کن
که می باشد اسیر پنجه ی تقدیر، یا زهرا