مجلس هفتم:
ماجرای غصب فدک
          ای آخربن حجت پیمبر  (سبک: ای از تو چراغ دیده روشن)
تو منتقم خون خدایی
        بس است دگر آقا جدایی
دل خوش شده ام که یابن زهرا
        این جمعه به جمع ما بیایی
ای آن که به درد ، شیعیان دوایی
سامره ؛ مدینه؛ یا کرب و بلایی
برگرد که شیعه دل غمینه
        از دوری تو ، زار و حزینه
هر جمعه غروب می گه با خود
        این جمعه ی بی تو آخرینه
یابن الحسن ای عزیز زهرا    
ای وارث ذوالفقار حیدر
        ای اخرین حجت پیمبر
باز آ ز مکه و نشان ده
        آن قبر بدون شمع مادر
باز آ و نشان ده، آن چهره ی زیبا
تو بخوان برای ؛ ما روضه ی زهرا
روزی که از او حق فدک خورد
        زخم دل مصطفی نمک خورد
روزی که میان کوچه زهرا
        جای فدک از ثانی کتک خورد
یابن الحسن ای عزیز زهرا   
آقا جان یابن الحسن می دونم این ایام برای شما کمتر از ایام محرم و صفر نیست، می دونم جلوی پسر نباید روضه ی مادر پهلو شکسته را خواند. آقا جان می دونم جلوی پسر نمی شه روضه ی سیلی خوردن مادر را خوند ولی معذرت می خوام امشب باید این روضه خونده بشه، تا اونایی که می گن این ماجرا صحت نداره یه کمی به فکر بیفتن و از غربت علی و فاطمه توی این مملکت شیعه کم بشه...
مرحوم شیخ عباس قمی در کتاب بیت الاحزان می نویسد:
هنگامیکه فاطمه ی زهرا (س) از دستور ابوبکر اطلاع یافت که ضوابط او را از فدک خارج کرده اند ، نزد ابوبکر رفت و فرمود : چرا مرا از ارث خود که پدرم رسول الله (ص) برایم ارث گذاشته باز می داری ؟ و وکیل و نماینده ی مرا از آنجا (فدک) خارج نموده ای ؟ با  این که پدر بزرگوارم آن ملک را به فرمان خدا برای من قرار داده . ابوبکر گفت : برای گفته های خودت شاهد بیاور که رسول خدا (ص) آن جا را ملک خاصّ تو قرار داده است. حضرت فاطمه (س) رفت و اُمّ ایمن را به عنوان شاهد نزد ابوبکر آورد . ام ایمن رو به ابوبکر کرد و گفت : ای پسر قُحافه ! گواهی نمی دهم مگر این که در مورد اعتبار خودم از زبان رسول خدا (ص) استدلال کنم ، تو را به خدا قسم ، آیا پیامبر (ص) درباره ی من گفته  است: « اِنّ ام ایمن امراه من اهل الجنه» که هر آینه ام ایمن بانویی است از اهل بهشت ؛ ابوبکر گفت آری می دانم که پیامبر درباره ی تو چنین گفته است . ام ایمن گفت : شهادت و گواهی می دهم بر این که وقتی آیه ی («وآتِ ذالقربی حَقَّهُ» ای پیامبر ، حق نزدیکان را بپرداز ) بر رسول گرامی اسلام نازل شد ، پیامبر خدا به امر و فرمان خدا ، فدک را بر فاطمه (س) واگذار نمود و آن جا را ملک خاص
فاطمه (س) کرد و همچنین امیر المؤمنین علی (ع) نیز بر همین مطلب گواهی دهد و برای ابوبکر ثابت شد که فدک ملک شخصی فاطمه زهرا (س) و بر همین اساس قباله ای در مورد ردّ فدک به فاطمه ی زهرا (س) نوشت و به آن بانوی مجلّله و مکرمه داد  .