نشان آمدنت، روی کعبه حک شده بود
وَ صبر کعبه که لبریز از ترک شده بود
دوباره کعبه ترک خورد یا سر تو شکافت؟
از این پدیده، زمان هم دچار شک شده بود
شکاف کعبه، فدای سرت، چه سِرّی داشت؟
نشان مرگ و تولد، که مشترک شده بود!
در شکسته، لگد، گریه های در کوچه
غمی بزرگ، به اندازه ی فدک شده بود
شاعر : امیر حنایی
- دوشنبه
- 28
- بهمن
- 1392
- ساعت
- 16:43
- نوشته شده توسط
- یحیی
- شاعر:
-
امیر حنایی
ارسال دیدگاه